Sociaal democratische straatnamen deel 2
Wilhelmina Druckerstraat
Wilhelmina Drucker was een van de twee dochters van modiste Constantia Christina Lensing en bankier Louis Drucker . Omdat haar vader weigerde met haar moeder te trouwen, of haar als zijn wettig kind te erkennen, groeide Drucker in kommervolle omstandigheden op, al droeg Louis Drucker wel bij aan haar levensonderhoud. Ze werd al jong wollenaaister van beroep en woonde vanaf 1886 vergaderingen bij van de Sociaal-Democratische Bond, staatkundige vereniging De Unie, de Nederlandsche Bond voor Algemeen Kies- en Stemrecht en de vrijdenkersvereniging De Dageraad. Het socialisme had een grote vormende invloed op haar, hoewel zij niets zag in de klassenstrijd . Ze werd dan ook geen lid van de Sociaal-Democratische Bond. Haar vader overleed in 1884 en Mina en haar zuster Louise was maar een klein deel van de erfenis toebedacht. Om hun oudste halfbroer de liberale politicus Hendrik Lodewijk Drucker onder druk te zetten schreef ze met Louise onder de pseudoniemen G. en E. Prezcier de sleutelroman George David (1885) waarin ze de dubbele moraal van haar vader aanklaagde, die kinderen uit een relatie met een rijkere vrouw wel erkende en begon een rechtszaak tegen haar halfbroer. Andere publicaties tegen de erfgenamen volgden.
In 1888 won Drucker de rechtszaak en verkreeg zo financiële onafhankelijkheid om zich aan politiek te wijden. Direct daarna richtte ze, samen met andere vrouwen uit radicale en socialistische hoek, het weekblad voor vrouwen en meisjes De Vrouw op. In 1889 richtte Drucker met vrouwen uit de kringen van de Sociaal-Democratische Bond de Vrije Vrouwen Vereeniging (VVV) op, waaruit zich in 1894 de Vereeniging voor Vrouwenkiesrecht ontwikkelde, die politiek neutraal was. In 1891 nam Drucker als afgevaardigde van de VVV deel aan het congres van de Tweede Internationale in Brussel. Op dit congres diende Drucker samen met afgevaardigden uit Duitsland, Oostenrijk en Italië, een resolutie in, waarin socialistische partijen uit alle landen opgeroepen werden het streven naar volledige juridische en politieke gelijkheid van mannen en vrouwen in hun programma’s op te nemen. Het congres aanvaardde deze resolutie.
In 1893 richtte Drucker samen met haar rechterhand Dora Schook-Haver het weekblad Evolutie op dat tot 1926 bleef bestaan. Ze gaf lezingen door het hele land, was betrokken bij de oprichting van enkele vakverenigingen voor vrouwen en werd in 1897 lid van de nieuw opgerichte Vereeniging Onderlinge Vrouwenbescherming (OV) om de belangen van de ongehuwde moeder en haar kind te behartigen. Drucker vond dat de OV een strijdorganisatie zou moeten zijn, die alle vrouwen, ongehuwd of gehuwd, met of zonder kinderen, zou moeten verenigen in de strijd tegen onrechtvaardige wetten en verouderde zeden. In 1902 werd Drucker secretaris van het Nationaal Comité inzake Wettelijke regeling van Vrouwenarbeid dat de economische zelfstandigheid van vrouwen voorstond. Ze voerde vergeefse actie tegen de wetsvoorstel van het kabinet-Heemskerk (1908-1913) om vrouwelijke ambtenaren die trouwden te ontslaan. De VVV brak met de Sociaal-Democratische Bond, vanwege het recht van vrouwen op arbeid en het kostwinnerschap. De SDAP en progressieve liberalen zetten tot Druckers teleurstelling het streven naar algemeen mannenkiesrecht voorop. Als radicale vrijdenker bestreed Drucker de handel in wapens en stond internationale ontwapening voor. Ook steunde ze dienstweigeraars.
Bron: http://nl.wikipedia.org/wiki/Wilhelmina_Drucker
