Niet dus!

De voetbalclub heeft een geweldige wedstrijd gespeeld. Met inzet van iedereen is geprobeerd de wedstrijd te winnen. Toch heeft de ploeg verloren. Het is niet eerlijk, niet rechtvaardig. De trainer moet daarom weg en het bestuur ook.

De enorme verkiezingsnederlaag voor onze partij is niet eerlijk, niet rechtvaardig. We hadden recht op een beloning voor een viertal jaren waarin we het land samen met de VVD er weer bovenop hebben geholpen. We moeten diep analyseren waar het mis is gegaan en we moeten zondebokken aanwijzen.

Niet dus!

Zijn er dan geen fouten gemaakt? Had de spits niet voor eigen eer moeten gaan maar de bal afgeven aan de speler die betere doelkansen had? En trainer, waarom heb je geen wisselspelers het veld ingestuurd? En bestuur, waarom waren er niet meer middelen om goede spelers aan te trekken?

Genoeg! Ophouden!

We hebben geknokt voor wat we waard waren en dit is de uitslag. Wat we nodig hebben is ruimte voor verdriet, ruimte voor troost, ruimte voor een arm om een schouder.

Soft? Ja, zeker en daar is nu ook behoefte aan.

En aan nuchterheid ook als het even kan. Want, zo ergens, dan toch uit de politiek weten we dat er geen rechtvaardigheid bestaat! Geen automatische beloning ook. Politiek is hard, meedogenloos maar het zijn wel mensen die politiek bedrijven. Mensen die dit doen vanuit idealen voor een land, voor een gemeente. En de idealen van de partij? Ze blijven het waard om uit te dragen. Dat gaan we dan ook doen als we het verdriet verwerkt hebben.

Kom op nou!

Vuistregel