Herdenking 4 mei

70 jaar geleden werd Nederland, tenminste boven de rivieren, bevrijd. Met mijn 71 jaar ben ik dus een oorlogskind. Fysiek tenminste… Alle wetenschap over deze oorlog heb ik niet uit eigen ervaring. Als voorzitter van de Historische Vereniging Coevorden, ben ik de laatste tijd bezig geweest om het boekje “Wat ik in de Tweede Wereldoorlog zoal beleefde”over de ervaringen van een 9-jarige jongen uit Coevorden te promoten. Je realiseert je dan des te meer, dat Coevorden ook alle facetten van deze periode heeft meegemaakt. Het binnentrekken van de Duitsers, met het opblazen van de Bentheimerbrug door de Nederlanders, het wegvoeren van de joden, 139 in getal, waarvan er 14 overleefden, het verzet, dat overvallen pleegde op het distributiekantoor, liquidatie van een collaborateur, bombardementen, met de nodige vernielingen en slachtoffers, het fusilleren van de rector van de HBS, de heer Mantel, leider van de verzetsgroep zuidoost Drenthe, het opblazen van de Bentheimerbrug ( voor de tweede maal), ditmaal door de Duitsers, het binnentrekken van de Canadezen. Op 4 mei herdenken we de doden uit de Tweede Wereldoorlog, op 5 mei de bevrijding. Moet dat nu nog steeds, 70 jaar na dato?

Ja!!

Als je ziet dat in Duitsland, de Auschwitz-expert van de NPD, Ursula Haverbeck, 86 jaar oud, nog steeds de Holocaust ontkent, zij noemt het de grootste leugen, onder het mom van dat “waar gewerkt wordt kan niet gedood worden”. Daarentegen het proces in Luneburg van Oscar Gröning, de boekhouder van Auswitsch, 93 jaar oud, die desgevraagd de mensen die de Holocaust ontkennen “unrettbar verloren”noemde. Schrijnender is de uiting op facebook over de 700 vluchtelingen in de Middellandse Zee

“Dat scheelt weer 700 uitkeringen. Jammer van die 28 overlevenden.Gelukkig is het grootste deel verzopen”.

Vrijheid van meningsuiting is een groot goed, maar laten we vooral een tegenwicht tegen dergelijke uitingen bieden. Toen mijn zoon in Seedorf gelegerd was en wij tijdens de ouderdag ook een bezoek aan Bergen-Belsen konden brengen en daar symbolisch grafheuvels zagen die elk een aantal honderden slachtoffers symboliseerden, was ik ervan overtuigd dat dit niet vergeten mocht worden. Jaren later na een bezoek aan Berlijn, versterkte een bezoek aan Sachsenhausen mijn overtuiging. De ontelbare doden, die niet hun vrijheid kunnen vieren, zijn het waard om herdacht te worden.

Onze vrijheid is het waard om gevierd te worden.

Jan Vinckers