Eén jaar later

Het is ruim een jaar geleden dat Joop Brink  het wethoudersstokje van Truus Pot overnam, een  goed moment voor een terugblik, even los van de waan van de dag met elkaar in gesprek.

Voor beiden was het een veelbewogen jaar waarin ze aan heel nieuwe rol moesten wennen. Joop werd wethouder, toch weer een hele andere verantwoordelijkheid dan raadslid. Hij vindt het een prachtig vak. Het vraagt doorzettingsvermogen, de grote lijn blijven zien, los van de waan van de dag. Vooral al die ontmoetingen met mensen maken het boeiend, zowel met individuele burgers als met organisaties. Door een individuele casus door te spitten, worden de gevolgen van beleid duidelijk en Joop doet dit dan ook regelmatig, evenals Truus in de jaren dat zij wethouder was.

Dat heeft Truus het afgelopen jaar ook het meest gemist, de contacten met mensen. Zij kwam in een hele nieuwe rol: mantelzorger voor een zieke man. Adri heeft dementie en is sinds enkele maanden opgenomen in een verpleeghuis. Van haar rol als mantelzorger heeft Truus veel geleerd. Ze herkent nu b.v. de verschijnselen van dementie beter en ze kent ook de zware belasting van mantelzorgers, vooral ook in het stadium dat er nog geen diagnose en dus geen of te weinig hulp is.

De overgang is soepel verlopen. Truus en Joop hadden intensief contact toen ze nog wethouder en fractievoorzitter waren en ook het afgelopen jaar is er veel contact geweest.

Truus volgt de perikelen rondom de PGB’s en de drie decentralisaties (Jeugdzorg, Werk en Inkomen en Langdurige zorg) in de media en is benieuwd hoe Joop hier in staat.

Joop merkt op dat het een grote operatie is met een korte voorbereidingstijd, maar hij is tevreden over de manier waarop het tot nu toe verloopt. Coevorden was al gewend om integraal te werken, om geldstromen en beleidsterreinen  samen te voegen. Dit gebeurde vanuit de eigen visie. In die zin heeft Truus een goede basis gelegd. Verder heeft Joop veel aan zijn eigen achtergrond in de zorg en werkt hij samen met een juist op dit terrein sterk ambtenarenapparaat. Belangrijk is ook om de samenleving mee te krijgen, b.v. werkgevers.

Truus wil graag weten hoe Joop omgaat met een lastig dossier als de bezuinigingen op sport.

Joop vindt het hier de kunst om van een bedreiging een kans te maken, dat kan alleen als de politiek en de verenigingen samen optrekken, Verbindend Besturen als leidraad dus. Er zijn zeker mogelijkheden: de sportverenigingen kunnen ingezet worden bij projecten rondom een gezonde leefstijl, preventie. Er kan nadrukkelijker worden gekeken naar de taakverdeling tussen professionals en vrijwilligers. Maar het belangrijkste is: samen om de tafel en mogelijkheden en onmogelijkheden onderzoeken. Ook de raad moet worden meegenomen in het proces.

Tenslotte komt het gesprek op een groot, en erg lastig probleem, dat Truus en Joop na aan het hart ligt: de zorgmijders, vaak psychiatrische patiënten, waar niemand een ingang heeft, maar die wel heel veel overlast veroorzaken voor buren en familie. Je kunt ze nu alleen opnemen als ze een gevaar zijn voor zichzelf of anderen, maar moet niet eerder het criterium zijn: Kan iemand zijn eigen geluk in vrijheid vorm geven? En moeten we er niet voor zorgen dat er veel meer aandacht komt voor de omgeving van deze mensen?

Dit was een korte, heel korte, weergave van een lang en intensief gesprek tussen twee bevlogen mensen, wethouder en oud-wethouder, sociaaldemocraten in hart en nieren.