Een lang verhaal kort

Er was eens een heel lang verhaal. Overal waar het kon trad het op; in talkshows, op verkiezingsbijeenkomsten, bij debatten. Het verhaal wilde overtuigen, wilde mensen bemoedigen. Maar het verhaal raakte vermoeid, zo erg dat het bijna niet meer verteld wilde worden. Maar diep van binnen moest hij, hij kon niet anders. Te zeer was hij begaan met het lot van de mensen. Op een dag ontmoette hij een kort verhaal. Altijd had hij neergekeken op dit genre. En nu wist hij het niet meer. Hij vroeg het korte verhaal of hij hem zijn verhaal mocht vertellen. Dat vond het korte verhaal goed, ‘maar’, zo sprak het, ‘hou het kort’.

‘In mijn omgeving vragen mensen waarom op 15 maart 2017 de Partij van de Arbeid mijn stem  verdient. Mijn antwoord: Onze partij heeft het lef gehad regeringsverantwoordelijkheid te nemen in een tijd van grote crisis zonder haar idealen uit het oog te verliezen.’

Het korte verhaal knikte goedkeurend. ‘Niets meer aan toevoegen’, zei hij, ‘de mensen die echt weten waarom het gaat zullen je steunen.’

Vuistregel